miércoles, 12 de noviembre de 2014

Un poema inspirado e inesperado.

A veces en los momentos duros, surge la luz que nos ilumina de la manera mas inesperada... . Cuando recibí la llamada de Fernandez. Abella para comunicarme que me enviaba un cariño no imaginé la carga de emociones que se me avecinaban.
Cuanto agradezco su interés por mi trabajo y sus bonitas palabras.Su compañia y su generoso ofrecimiento ... Me encanta contar en mi camino con personas como él, de quien aprender y disfrutar.
           Os ofrezco aquí su fantástica visión de mi quehacer artesano.
Gracias, muchas gracias Xoán Xosé Fernández Abella, aunque no te lo diga en ese idioma que tú tanto amas, extiendes y defiendes, el gallego, nuestro gallego.



4 comentarios:

  1. Parabéns, Ana. O traballo que estás a facer coas Vírxenes do Románico paréceme unha aportación moi valiosa para a protección, recuperación, difusión e coñecemento deste importante patrimonio galego pouco coñecido entre nós. Noraboa .
    Anímote a que fagas o posible para que tanto as Deputacións como os concellos teñan coñecemento do que estás a facer e que nos mostras no teu blogue e así en moitos rincóns de Galicia cheguemos a coñecer o tan artísticas creeacións sobre estas significadas esculturas románicas.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. GRAZAS POLA TÚA SENSIBILIDADE E OS DESEXOS DE AMPLIAR AS MOSTRAS... ESPERO ACADAR O CAMIÑO...

      Eliminar
    2. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

      Eliminar
    3. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

      Eliminar